Liefde van een geest

Dit is mijn toekomst.
Of juist mijn verleden.
Wat maakt het uit.
Het is mijn heden.
Het is nu dat ik leef.
En ergens naar streef.
Ik wilde altijd iedereen gelukkig maken.
Mijn moeder.
Mijn vader.
En zelfs mijn broer.
Voor hem blijf ik sterk.
Voor hem doe ik stoer.
Ik kan niet opgeven.
Om bij hem te zijn.
Ik kan niet stoppen.
Ondanks de pijn.
Hem missen en weten wat hij allemaal mist.
Maakt me elke keer weer duidelijk dat hij zich heeft vergist.
Hij wilde niet weg.
Maar zag alleen pech.
Hij keek niet naar wat er allemaal was.
Maar toen het allemaal te laat was realiseerde hij zich pas.
Dat hoe kort we hier zijn.
Niet opweegt tegen de pijn.
Die je voelt elk moment als je even niet geniet.
Daarom is het zo belangrijk dat je de mooie dingen ziet.
Zoals onze stad.
En onze prachtige haven.
Nee lieve schat.
Je bent nog lang niet begraven.
Ook al ben je misschien niet hier.
Heb je toch wel plezier.
Van wat we hebben bereikt.
En hebben verdiendt.
Met hard werken en zonder dat iemand zeikt.
Is het net of het lijkt.
Dat jij er gewoon nog bent.
Want jij hebt mij gegeven wat niemand kent.
De liefde van een geest.
En eigenlijk is het ook nooit anders geweest!