vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
D.ubrovnik
9/1/1991
holle stappen
die echoën
in een donkere
kil-natte steeg
een stad in vuur en vlam
een veldslag die niemand
aankan
Och Dubrovnik
tegenstrijdige beelden
warm en koud
zwart en rood
te laat,dood
ik huil voor zachte
beelden-electronische video
en zo
tot ze eens lachte
maar het wachten
op niets midden luxe
kan ik ooit iets verwachten
tot de barst in de muur
rest het vuur
dat mij verteert
nu neem ik afscheid
rest me enkel verwijt
tegen wie benijdt
vaarwel onverschilligheid
je tijd is nu voorbij
melancholie
ik zie
je in de spiegel
als Purple Rain
verscheen
vluchtig
Ingezonden door
Geplaatst op
19-08-2016
Over dit gedicht
reeds oud
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Echoën Stappen SteegreedsReacties op ‘D.ubrovnik’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!