Leven tussen twee werelden

In een stoel kijk ik hoe de wereld veranderd.

Ik kijk omhoog naar de wolken.

Onder twee wolken kijk ik en wacht.

De een gaat naar links, de ander naar rechts.


Leven in twee werelden.

Ergens er tussenin.

Werelden als tegenpolen van de andere.

Aangetrokken naar de een.

Verward door de ander.


Aangetrokken door het leven dat anders is.

Van alles wat je wist.

Wanneer het leven dat je wist.

Gezien wordt als de default world.


Ik weet wie ik ben in de default world.

Maar ik weet niet mijn naam in de ander.

Ik weet alleen dat ik hier nu ben.

Hier in een de wereld dat anders is.


Jij laat mij ervaren en zien hoe deze andere wereld is.

En waarom dat zo is, is wat ik vrees.

Vrees om controle te verliezen over wat ik ken.

Vrees om de veiligheid te verliezen.


Tussen twee vlakken besta ik nu.

Tussen twee dimensies, drift ik.

Tussen deze twee werelden, zwerf ik.

Bang om mijn naam te verliezen.



Wat je mij vraagt is om een stuk van deze wereld te delen.

Te delen met een ander.

Mijn hart spreekt.

Maar mijn hoofd kan het niet horen.

Wat mijn hoofd beslist,

Is wat mijn hart niet kan verdragen.



Bang om jou te verliezen.

Aan de wereld dat anders is.

Aan dat intieme stuk dat je wil delen.

Omdat ik blijf zwerven.

Omdat ik de andere wereld niet kan vertrouwen.



Ik wil niet langer mijn hoofd laten zweven.

Ik wil de paranoia van mijn hoofd loslaten.

Ik wens daar te zijn.

Ik wens dat ik de andere wereld kan vertrouwen.