de jongen in zwarte cape(2)
13/8/2016
reisde te paard
met zijn twee wolfshonden
vlug doorheen het land
met een trieste uitdrukking
zijn zwaard aan de rechterkant
een bezwaart hart
lange rode haren
wapperend in de wind
bengelende tranen over zijn witte kaken
stopte bij een verwaarloosd Keltisch kerkhof
bewees eer aan een verweerd beeld van Bridget
terwijl de zon langzaam onderging
maakte hij een kamp vuur klaar
terwijl de beide wolfshonden
zich tegen zijn lichaam vleiden
viel hij in slaap
s'morgens reisde hij verder
naar een zwart klooster
biechtte zijn ooit gedane wandaden op
dronk een laatste kroes Ale
doodde zijn paard en beide honden
stapte in de zonnige ochtend
het zeewater in
tot alles zwart voor zijn ogen werd
dacht ondertussen aan Haar
die nooit de Zijne was geworden
zijn beste vriend
was namelijk fysiek groter
Ingezonden door
Geplaatst op
17-08-2016
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Kerkhof Paard WolfshondenReacties op ‘de jongen in zwarte cape(2)’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!