Antarctica

Antarctica (laatste strofe met dank aan Rienk Ratsma 1972)

blank blaast de bries over de witblauwe stilte
zevende huis van het zuiderkruis
maskeert de ogenschijnlijk witte dood
met alles vergoelijkende sneeuw
maar daaronder
daarachter
dáár leeft het leven
kijk met me mee
zie wat ik zie

ik toon wereld achter de boom
maak zichtbaar wat ongezien is
ik kleur de klanken van het land
van het riet en de libel

ik teken het zingen van de merel
hoor de kristallen bleekheid
van vlinderende vlokken
hoor en kijk met me mee
alleen…

“je moet er in geloven
met de ogen van een kind
want
heb je geen vertrouwen
blijf je altijd stekeblind”