Menskunde
Zachtjes teengetrippel, een zoektocht naar menselijk vertrouwen
Eenzaam in het donker tasten, doodse schrik en scherpe klauwen
Strijden in een bikkelharde wereld met weinig plaats voor gevoel
Twijfelende tekstballonnen scheren rakelings naast hun doel
In het brein worden zinnen verzameld die nooit het daglicht zien
Enthousiast geboren, door wantrouwen vastgeketend nadien
Niemand bouwt met stenen, gevoed met losliggend zand
Zowaar geen huis dat blijft rechtstaan na een hevige brand
Enkel als mensen er vurig voor gaan is er uitzicht op hoop
Vergeet de leugens, de achterklap, de goed gespeelde soap
Eenvoud en liefde vergaren kleine onzichtbare dingen
Nu vindt de bron van vertrouwen z'n weg om te ontspringen
Ingezonden door
Geplaatst op
18-07-2016
Over dit gedicht
Altijd geloven in jezelf 8
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Hoop Liefde Schaamte Uitzicht VertrouwenReacties op ‘Menskunde’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!