In gedachten aan

Bij een pas gedolven graf staat een vrouw geheel alleen.
Haar man zal ze hier begraven over slechts een dag of twee.
Hij was altijd aan haar zijde.
En liet haar voor geen seconde alleen.
Ze deden samen de afwas na het eten.
Maar ook samen de boodschappen ervoor.
Maar nu moet ze het alleen doen.
Want ondanks alles gaat het leven door.
Hij was bij haar weg getrokken.
Zijn hart hield er gewoon mee op.
Haar dagen worden nu door haar alleen gevuld.
Want aan het samen zijn kwam een abrupte stop.
Het is de tweede avond en ze gaat alleen naar bed.

Bij een pas gedolven graf sta ik nu heel alleen.
Morgen zal ik hun beide begraven.
Voor beide gold zo als zij waren er geen.
Ze waren altijd samen en nooit alleen.
Dus ik zal ze samen begraven.
Want zo als zij waren er geen.

(In gedachten aan mijn oma en opa).