vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
bootje
de natuur verspreidt zijn stilte in zacht geruis
blauwgrijs daalt de lucht in de zeehorizon
weerkaatst op het goudbruine watersalon
in een mystiek geheimzinnige sferenkluis
twee driehoeken zeil gespannen in wit
doorbreken vertikaal de horizontale rust
glijden langzaam op zoek naar de goudkust
weg van hun heimat, oververhit
triestesse vervult mijn hart
de sfeer wordt overwegend grijs
een gedachtenstroom die mij verwart
brengt mij van de wijs
treft mij loeihard
in mijn egoïstisch paradijs
02-07-2016
fets
Reacties op ‘bootje’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!