vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De scherpe kantjes
ben ik de druppel
in een regenbui
het blaadje dat
dwarrelt op de wind
een spelend kind dat
zand het einde vindt
ik voel hun
eenheid in bestaan
het samen gaan in
tal van vormen
om zo leven zijn
gestalte te geven
waar harmonie
als warme deken
de scherpe kantjes
laat verdwijnen van
donkere schaduw als
zon te fel gaat schijnen
wil melker
18/06/2016
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘De scherpe kantjes’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!