Het spel

Grillige oevers, als grenzen herkenbaar
jagen water door het terrein

Krachtige stroming, amper doorwaadbaar
omklemt spottend de drijvende lijn

De razende rivier brengt stilte tot leven
onzekere lichtval bepaalt waar ik gooi

Zeldzame rimpelingen tonen heel even
zijn geel zilveren schittering, eindeloos mooi

Mijn vliegvissers hart is klaar voor een strijd
met gierende reel en krommende lijn

gelovend in eigen vakkundigheid
vertrouwend op dat ik sterker zal zijn

De vis danst en zweeft tot hij moe is gestreden
zijn kleuren verzilverd en fel

Onwetend hoezeer hij wordt aanbeden
verliest hij zijn kracht in het spel

Mijn hart klopt sneller dan verwacht
ik verlies mijn omgeving in tijd

aanschouw de vechter in al zijn pracht
gerespecteerd om het vuur in zijn strijd

Ik verlos hem uit zijn hechtenis
leg hem in water, helder en koel

geef hem een plek in mijn belevenis
eeuwig dankbaar voor dit gevoel