vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Waar onbegrip spookt
de stenen
hebben gesproken
zij hebben de
spoken gezien
die mij bedrogen
ik wist de muren
maakte contact
sprak met de vingers
over alle emoties
die ik in me had
zij warmden
mijn handen ieder
op eigen manier
bekenden hun afkomst
uit klei van de rivier
kennen de
echtheid van leven
waar onbegrip spookt
verwijzen standvastig
naar dimensies van hoop
wil melker
27/05/2016
www.wilmelkerrafels.deds.nl

Ingezonden door
Geplaatst op
27-05-2016
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Geschiedenis Leven TijdReacties op ‘Waar onbegrip spookt’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!