Nooit

Nooit meer alleen, een droom van velen
Een gezellig huis, met iedereen kunnen delen
Geen dag meer praten tegen de muren
Een etmaal, het mag eeuwenlang blijven duren
Nooit meer samen, een droom van velen
Verdreven, geen zin meer om te spelen
Ineens het licht uit, het stopt met houden van elkaar
Een gesprek wordt plots onprettig en bijzonder zwaar
Raar toch dat mensenleven, soms heel bizar