Een taal voor hen die luisteren
Van serenades tot ballades,
vingers op de toetsen of aan de snaren.
later handen in de haren,
bij beoefenen van de fluit.
Maar hij of zij die luistert,
die het laat trekken in de huid,
Zal de taal begrijpen,
Anderen zullen nooit,
Tot het vak toe rijpen,
een kans die voor de geen die luistert,
die zo ligt voor het grijpen.
tranen met tuiten met bakken uit de hemel,
door het doordringende gevoel van de tonen,
die soms laten vrezen als een donderslag,
en weer worden verlicht even later door de bijbehorende bliksemflits.
rillingen over mijn armen,
als bewijs van geluk.
het geluk dat getroffen heb,
dat ik luisteren kan.
de toetsen kan raken in een melodie.
ik kan mysterieuze tekens ontcijferen en spreken.
Dat is de taal voor hen die luisteren.
Reacties op ‘Een taal voor hen die luisteren’
-
Ik begrijp precies wat je bedoelt, muziek heb ik zelf gemaakt (euphonium) dat was geweldig om te doen maar luisteren is ook geweldig, soms tot tranen toe. Ik begon met lezen onderaan de lijst van deze gedichten MUZIEK. vreemd dat er nog geen sterren gegeven zijn. Dus bij deze.
Verwijderde gebruiker - 25-06-2016 om 19:00