Snijden in het park
Ze zat op de bank
haalde een mes uit haar handtas
ze was juist terug uit school
had iets vreselijks meegemaakt in de klas
Ze kon het nooit laten met snijden
had het al jaren gedaan
ze kon het niet vermijden
omdat niemand bij haar wou staan
Ze was nog een jonge meid
amper veertien jaar
teveel verdriet en pijn
ze was met dit leven klaar
Durfde niets te ondernemen
dus sneed ze in haar huid
zoveel problemen
een mes in plaats van huilen heel luid
Ze zat op de bank in het park
maakte een diepe snee in haar arm
het gaat een grote litteken worden
maar diep in haar hoofd had ze het heel warm
© Raissa Derous
6/04/2016
www.raissa-schrijven.webnode.be
Ingezonden door
Geplaatst op
06-04-2016
Over dit gedicht
Niet waargebeurd ... Maar ik weet wel hoe het voelt!
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Automutilatie Park SnijdenReacties op ‘Snijden in het park’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!