zonder titel

Ik voel me hulpeloos omdat ik mijn eigen emoties niet onder controle heb.
Ik weet niet waar ik moet beginnen om te helen, ik voel me hierdoor niet meer op mijn plek.

Hij die niet meer met mij op een lijn zit ik die mezelf afzonder.

Zoveel emoties die niet uitgesproken kunnen worden dat ik er misselijk van word. Het liefst zou ik het uitschreeuwen maar ook me stem is verstopt.

Waar moet je in Gods naam beginnen als je zoveel verdriet voelt, ik snap niet meer wat hij nou bedoelt.

Hoe kun je zoveel voor iemand voelen naar zeggen maar niet eens de moeite nemen om je hart bloot te leggen.

Het is een groot gevecht geworden niet tussen hem en mij maar een zaak van hoofd tegen hart.
Ik hou van jou zijn een paar woordjes die de pijn nog nauwelijks verzacht.