1001 Gedichten
vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Die onbekende man
Die onbekende man
Ergens in het oosten,
in het oosten van het land.
Een meisje, doffe ogen,
geen hoop, veel verdriet.
Ik was in paniek,
verward en keek
langzaam
over de rand.  Â
En daar opeens,
een arm,
een arm om me heen,
niet meer alleen.
Die onbekende man,
Die mij redde,
redde van de dood.
De onbekende man,
Wist hij het maar,Â
Kon ik hem maar,
Bedanken voor wat hij deed.
Ingezonden door
Geplaatst op
30-03-2016
Over dit gedicht
Dit gedicht gaat over een hele moeilijke, donkere periode in mijn leven. Gelukkig ben ik gered door een onbekende man, waar ik nu ontzettend blij en dankbaar over ben.
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Depressief Eenzaam Steun Verdriet ZelfmoordReacties op ‘Die onbekende man ’
-
Wauw prachtig! Heb er tranen van in mijn ogen.
Tess - 24-04-2016 om 01:07