Telkens weer

Waar ooit de begoochelende lijnen liepen
gloeit de hartstocht in de groeven na
waarin de naalden dansten in de wijn
en hele nachten waakten waar wij sliepen

Waar nu de waarheid zijn jaren telt
groeit de zekerheid in de sporen na
die werden getrokken in het vlees
en geen gedachte meer uit welt

Ooit lopen wij weer langs de wegen
in het vuur van alle herinnering
voor altijd verwaaid naar de wolken
het leven komen we daar weer tegen

Guido van Geel