Iemands stem stapt door mijn hoop

Iemands stem stapt door mijn hoofd,
begint te vragen uw schoenen uit.
Het is waar dat men hier zo nadert,
de dag sluit, het glas van tafel, mij
mijn kleren af. Wie ruikt hier zo
naar ziekenzalen, bed na bed
het lopen van de koffie, belangrijk

kleiner de resten van een sigaret, krulletjes
ergens afgevallen, o wee, rusten zacht.

Zo de dunst mogelijke rook, getuite
lippen en toch de slappe lach gekregen.