vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Spookhuis
Kwets me ik wacht op het kruis
gooi me op een spijkerbed
smeer me in met aminozuren
en masseer me met keukenmessen.
Ik wacht op het lijden
het lijden onder lange nagels.
Ik wil dat je vuile woorden spuwt
je bent de duivel in mij
telkens vervul jij mijn gaten
je bent de symptoom van mijn ziekte
je bent niet de oorzaak.
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
18-03-2016
Over dit gedicht
Dit gestorven hart mag koud in het stof liggen maar datgene wat het eens verwarmde zal nooit sterven
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Mishandeling VerdrietReacties op ‘Spookhuis’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!