vorige gedicht
vorige gedicht
Nachtheer
Nachtheer
Terwijl de bonte standby-kermis
zijn kleurig kleine feestje viert
lig ik op de bank te dromen
van oude schepen, delen Cadillac
vol van roest en rottend vlees
en als de kabel van de lift breekt
storten we neer in slomo-tijd
komen we knarsend tot stilstand
blikkert er vonken van mijn hoofd
hier in kou en duisternis
waar niets is waar gebleven
:)
Reacties op ‘Nachtheer’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!