Tussen leven en dood
De ziekte verkankert je gezonde cellen
De paria vreet aan je
Raakt in je lichaam verankerd
Aangetast, weldra begint het aftellen
Er valt weinig meer te genieten
Je laat 't leven los, je laat 't schieten
Het is wachten op de dood
Zo als een teerling geworpen in je schoot
Als een ongewenste vreemdeling
Zoekt de dood toenadering
Je takelt verder af
Een blakende zon
Een sprankje levenslicht
Het doet je niets meer
De geestelijke mineur en fysieke pijn,
doen zo zeer
Keer op keer
Hoe graag je 't ook wil
Het leven is koud en kil
Het is een onbegonnen strijd
De wilskracht raak je kwijt
De dood ligt om de hoek
Vrijwel een gesloten boek
Nog één eindeloos hoofdstuk wil je schrijven
Het begint met Ik hou zielsveel van jou
Ik heb je nog zoveel te vertellen
ik wil nog zo graag bij jou blijven
Ingezonden door
Geplaatst op
01-03-2016
Over dit gedicht
Dit gedicht heeft betrekking op de dunne scheidslijn tussen leven en dood. Dit gedicht heb ik vanuit mijn eigen referentiekader geschreven.
Foto's
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Dood Kanker LevenReacties op ‘Tussen leven en dood’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!