Vuur

Het woord is stom zodra het wordt gesproken
En spreekt alleen zolang het wordt gedroomd.
Gedicht is droom in schamel woord gebroken,
Door schraal geschal vernederd en onttroond.

Want hoeveel woorden zijn niet louter klanken,
Bestoft en droog in zoete zang zonder gewicht,
Door hoger macht gehoond om sierlijk ranken.
Geeft als ik dicht mijn woord nog levend licht?

Neen ik ben gedoemd en stervend te betreuren.
Geen tweede kans krijgt ooit mijn reeuwse ziel
Om vroom te zien hoe bloeit in duizend kleuren
Wat ééns als gloeiend zaad in rijker bodem viel:

De droom die géén met woorden uit kan leggen,
Doch zich als "God" het waarste uit laat zeggen.