vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Geïsoleerd
T is stil op het dak van de wereld, dicht bij zon
Wit besneeuwd, ver van de drukte, ver van beton
In dit landschap lijkt natuur mensen te paaien
Neemt iedereen ontspanning om uit te waaien
T is mooi op het dak van de wereld, bij wolken
Ijzig koud, terwijl rust vertelt en niemand wordt uitgemolken
Gras bedekt door duizenden vlokken in het maanlicht
T is romantisch op dit dak, wat een uitgestrekt zicht
Waanzinnige berglucht, de dagdromen verfijnen
Een kleine teug, lachen en beelden verschijnen
Eindeloos nagenieten, in de stilte verdwijnen
Reacties op ‘Geïsoleerd’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!