vorige gedicht
vorige gedicht
de omsmelting
Ik ben een soort stuk metaal
wat alleen een doel heeft als
iemand iets nodig heeft.
ooit was ik mooi, puur goud.
Nu bedekt in zwarte inkt.
En toch kan ik iets zijn
wat iemand nodig heeft.
Smelt me om in iets wat
je beter maakt.
Smelt me om in een kopje.
Zodat als je weer eens dronken bent,
Je aan me denkt.
Smelt me om in een ketting.
Dagelijks hangend naast je hart,
wat nu gevuld is met een ander persoon.
Smelt me om in de gespen op je schoen.
Als je dan weer eens wegloopt,
Dat je me dan met je meeneemt.
Smelt me om in iets waardoor ik bij je kan zijn.
Reacties op ‘de omsmelting’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!