1001 Gedichten
Oorlogskind
Ik zie een kind, gehecht aan de warmste hand
verlangen naar stoeien en zingen.
Met mamma op weg naar een fijner land
waar zijn leven opnieuw zal beginnen
Ik zie een kind, aan haar nabijheid zo verknocht
zijn armpjes om haar knie.
Geen besef van mamma’s tranenvocht,
hij is dan ook pas drie.
Ik zie een kind, alleen op het strand
hij ligt er stil verlaten.
Omgeven door bijtend zout en zand
krijgt een ieder hem in de gaten
Ik zie een kind, in kleur geprint
als grootste offer van een oorlogswee.
Dag kind, zacht, breekbaar kind
je mag weer met mamma mee
Reacties op ‘Oorlogskind’
-
Een lief gedicht, mooi geschreven. Naar mijn smaak hier en daar iets teveel geforceerde rijm, bijv. zingen...dingen. Ook zul je zien dat als je het woordje ' en'weg kan laten, het aan spanning wint en vanzelf poëtischer wordt "waar hij naar speelruimte mag dingen" dat is wel waar, maar "speelruimte" klinkt mij te zakelijk, terwijl het onderwerp dat juist niet is. Jouw derde couplet was ook voor mij de inspiratie van mijn gedicht "Kindje op de Kust"
Istvan Koning - 10-02-2016 om 22:17
-
dank je, heb wat wijzigingen aangebracht
Verwijderde gebruiker - 11-02-2016 om 08:09
-
....ook verknocht....tranenvocht doet wat geforceerd aan ter wille van de rijm. ...de laatste zin kan wat ritmischer: je mag weer met je mamma mee. ...de emotie van de dichter overheerst nadrukkelijk....
Verwijderde gebruiker - 12-04-2016 om 18:30