vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Eén gebrek
Ik hang aan je lippen en rijk naar je zinnen.
Ik wil je niet verliezen, dus laat je soms winnen.
Ik ken de kleur van je gedachten en de staar in je ogen.
Het hart en de spieren wezen naar jou, maar mijn stem meende dat ze logen.
Zonnen en manen durende dat mijn denken erkenning trachtte te hinden.
Maar de woorden die ik spreken wil, zullen nooit leven vinden.
Ik bemin al je gebreken die te tellen zijn als juist één.
Toch verdrinkt de waarheid die samen met de durf verdween.
Ingezonden door
Geplaatst op
02-02-2016
Over dit gedicht
De gedachten van een vriendin in mijn woorden. Het is oke, jullie zijn oke.
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
LiefdeReacties op ‘Eén gebrek’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!