vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Het isolement
ik zie het laatste ijs
van de ruiten glijden
een groot stuk
wilde nog even betijen
de dooi was onherroepelijk
waar vorst ons het
uitzicht ontnomen had
schoonde de zon
het geblokkeerde contact
met alles van buiten
natuurlijk was het
binnen warm en knus
maar het isolement kwam
door de vroeg intredende
lente heel snel aan zijn end
wil melker
24/01/2016
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Het isolement’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!