Het vertrek

Uit, ‘De schepelingen van de Selena’.(Andreas)

in elk gedicht huist voorshands de ene vraag
die verscholen als een gaand stil kamerheer
klaar legt wat klaar behoort te liggen
en uitsluitend dan opvalt voor die ene keer

die keer dat het gedicht zijn omslag vraagt
om daarna geruisarm te worden afgeruimd
en het even als vermoeden heeft geklonken
tussen de regels, dubbelhartig en gelaagd

de vraag die geen van de oude mensen stelt
omwille te verhullen de gesmoorde tranen
als antwoorden die hier niet horen te betamen
het is een gevoel dat slechts voor even telt

dat telt om zich nu pas te openbaren
als het voor de omstanders te laat is
met hun koffie en plakje cake die ze gratis
nemen om naar de kofferbaan te staan staren

Sofias Reiszenbach

(vertaling, Guido van Geel)