vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Onbevangen visie
Mijn hart kromp samen
toen je mij met gepelde woorden
op mijn oren sloeg.
Je schuurde een mes
zonder punt in mijn hart
de kippen draaiden
in het rond op zoek
naar spoor op vel.
Fouten zijn wisbaar met
rechte liefde
vergeten is pas mogelijk
als jij me doet lijden
aan alzheimer.
Reacties op ‘Onbevangen visie’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!