Na regen komt zonneschijn

Na regen komt zonneschijn.



Hoe diep ook we er denken in te zitten
De ego zal op dat moment je alleen maar dwarszitten

Als we mee in het gevoel gaan dan voelen we onszelf alleen maar dieper zinken
Totdat het de punt van paniek bereikt en dan ervaren we de emotie gelijkswaardig als aan het verdrinken

Hoe meer je in het gevoel meegaat, hoe meer je jezelf voorbijgaat.

Het zal zonder zijn als je daardoor het enige stukje hoop dat in je zit ook verliest
Het proces zal dan langer duren, dat zal zonder zijn en triest

Hoe diep we ook in de put kunnen zitten en denken dat we er niet meer uitkomen
Moeten wij ons realiseren dat het, door al het negatieve het toch nog kan goed komen

Zodra je openstaat voor hulp dan zal er altijd een hand naar je uitreiken
Dan is het tijd om voor je ego te staan, accepteer je het, of ga je er voor uitwijken?

Hoe moedeloos we ook van een bepaalde situatie/ervaring kunnen zijn
Er is altijd een uitweg naar het welzijn

Wetende dat zodra je hulp accepteert, dat er dan een proces van heling komt
Je leert het probleem te onderscheiden van je huidige realiteit, je word er op velen vlakken wijzer van, dan kan je het probleem herzien, dit keer wetende dat je het aankan.

Hoe erg de situatie ook kan zijn
Op een dag is het over met het lijden van de situatie/ pijn, en kan je weer verder met je levenslijn.