zachtheid(1)
6/3/2001
haar Idealistische beelden
bleven alleen jouw bij
als een echo die voorbij
ging
soms de excistentiële kilte heelde
met een mogelijkheid
die niet bleef duren
terwijl je haar ogen
bleef vervloeken
bleef je verder zoeken
naar een medeplichtige glimlach
die zijn realiteit
niet ontleende aan een fantasie
voor wie -
steeds afstand moest houden
toch bevat zijn hart een bewondering
die zij - niet vertrouwde
maar kon het relatieve
van alle woorden
het definitieve
Voor Duizend en Een Nacht verkiezen
zonder de mogelijkheden
van een Tastbaar resultaat
vluchtten alle vlinders naar het verleden
van een toekomstig heden
als een lente
die wel aanwezig was
ondanks de warmte van de buitenlucht
klopte je hart achter dubbelwandig glas
bevat het de zachtheid
van een stenen gelaat
gehuisvest in de vergetelheid
omdat het te hoog staat
in een kunstmatige nis
uitgekozen door mensen
terwijl jij - enkel wou wensen
dat je meer - dan een schaduw kon bewaken
maar haar silouhet kon aanraken
die handen tot betoverende werktuigen maken
waardig - aan de innerlijke schoonheid die ze vonden

Ingezonden door
Geplaatst op
21-12-2015
Over dit gedicht
oudje
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Afstand Innerlijke VlindersReacties op ‘zachtheid(1)’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!