memoires d'une vie

8/12/2015

is als een ziekte
die nooit eindigt
ze is niet dodelijk
juist gepijnigd

zoals alle woorden
die in je gedachten bestaan
zonder waardige oorden
om ze in vrijheid te laten gaan

recht in jouw hart
elk magisch ogenblik
dat je wegblikt
van wolken - zo zwart

tot het weer licht
het duister belicht
van de achterliggende schaduwen
naar de Tijd gericht

memoires d'une vie

versleten als de schoenen
die mijn dromen dragen
naar het Geheime Land
de Ommuurde Tuin
op het Vasteland

memoires d'une vie

zwervend over de Zeven Zeeën
Stervend als Afrika
Pervers als Noord Korea
Desolaat als Groenland
Variabel als Nieuw Zeeland

memoires
d'une vie
qui servie