De Zeloot

Uit, ‘De Ondergang van de Selena’ (Simon)

De zwarte rivier stort van de hoge vlakte neer
op de stenen tot duizenden glinsteringen
die overal de mossen en de varens voeden
in een verder droge wereld vol verlatenheid.

waarin dieper nog werd gehouwen de kerkrots
tot een onwrikbare schemervolle zekerheid
die daar altijd was als een beeld in de steen
wachtend op de hamer keer op keer op keer.

Op het marktplein staat de fanaat
schuimbekkend het onheil uit te baten
als ziener maar in het diepst verwaten
om wat alleen de dood als uitweg laat.

Met de rivier drijven mee de sporen
om her en der en wel of niet verloren.

Sofias Reiszenbach
(vertaling, Guido van Geel)