vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Opstandige golven
ik spiegel me
in water met nog
een kleine rimpeling
het egaal geluk
kwam pas veel later
was in het
diepe gedoken
kwam proestend boven
met schrik en
de kou op mijn huid
leerde na jaren
rustig laveren
tussen opstandige golven
die mij met hun
massa’s bijna bedolven
tot jij verscheen
met ogen en lach
het water bedaarde
mij de spiegel liet zien
waarin geluk rimpelloos klaarde
wil melker
27/11/2015
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Opstandige golven’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!