de scherven leugens

je moet niet geloven wat ik zeg
hoewel er waarheid spiegelt
in de scherven leugens

die ik onverschrokken
ter hand neem
als ik me eenzaam voel

om maar niet te voelen
niemand pijn te doen
pijn, zo veel pijn

door mijn gescheurde schreeuw
waarvan de stilte luidt
in onduidelijke tekens

de ruimte is te klein
te veel woorden zijn nodig
ik kras ze groot

mijn hand geeft
onverzettelijkheid kracht
meedogenloos, onzeker

die langzaam plaatsmaakt
voor schuld en spijt
in ontwaken uit de waan