Vervaagde grenzen

Vervaagde grenzen

Een verscheurde ziel
Twee delen los van elkaar
Levend in een stroom
Dwarrelend door de lucht

Het ene moment stralend
Het ander rillend van angst
Een tweedeling van leven
Ineen verstrengeld

Verward
Verzwolgen
Verdwaasd

Liggend op de vloer
Huilend van ontzielde onmacht
Niet kunnen terugpakken
Op die eerder verworven kracht

Toch maar ineenzakken
Of jezelf weer herpakken
Maar hoe?
Wie zegt me waarom?
Waarom steeds die verdeeldheid
Het raakt maar niet kwijt

Waardoor grenzen blijven vervagen
Het niet zomaar meer te dragen
Maar sterk moeten we blijven
Om boven te blijven drijven
Om niet ten onder te gaan
Blijvend rechtop staan
Hoe dan ook!