De dagen worden korter

De dagen worden korter, de nachten zijn eenzaam
Mijn liefde groeit, het verlangen blijft
Wetend dat het niet mag, blijft het extra spannend
Hopende dat het straks allemaal anders zal zijn
Maar zullen wij dan nog zoveel van elkaar houden?
Zullen wij dan nog zoveel met elkaar lachen?

Hoe zal het zijn als wij eindelijk samen komen
Dat de wereld mag zien en horen dat wij van elkaar houden?
Een angstig gevoel bekruipt me als ik denk
Dat het dan misschien allemaal anders wordt
Dat het spannende gevoel zal omslaan
Wanneer wij eenmaal samen zijn

Beloof me één ding, lief, dat je altijd van me zult houden
Dat je altijd bij me blijft en me nooit zult verlaten
Dat je in goede tijden van me houdt maar ook in de slechte tijden
Dat je me verzorgt met liefde zoals je nu ook doet

Maar wanneer komt de dag dat ik eindelijk mag zeggen
Jij bent de man waar ik zo van hou
Dat iedereen dit mag horen en dat iedereen dit mag het zien
Dat ik niet meer wil voorstellen in een leven zonder jou

Zeg me wat te doen, het wordt steeds moeilijker
Ik hou me groot, probeer het niet te laten zien
Maar ook mijn verdriet wordt groter
Als de weken voorbij gaan
Mijn angst groeit, bang voor de toekomst
Want niemand kan mij vertellen hoe die zal zijn

Mooie visieoenen van hoe wij samen zullen leven
Hoe wij de mooie dingen van het leven waarderen
Maar dan ineens... terug naar het heden
Waarin in ik nu leef, als een waas
Als een schim wat in mij schuilt
Kom ik mijn eenzame dagen en nachten door