1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Stigmata

Waar was de liefde
toen ik mezelf
hopeloos verloor
in de stilste hoeken
van mijn zijn
was de angst die vroor
niemand kon me
overtuigen door
wat gehoor
of gejuich in een foor
want alles leek
in mijn bestaan
maar saai en goor.
De tranen die drupten
allemaal in koor
konden niet opgelikt worden
door een Moor of Noor
want ik verdwaalde
op een houten spoor
en verstikte door
grijs smoor en chloor.
Ik wou bidden
samen met een pastoor
en nadien alles vertellen
zoals ik zwoor
maar er was geen verhoor
noch een luisterend oor
iedereen druk op werk
en op kantoor.
Pijn in mijn huidscellen
scherp als ivoor
en gaten in mijn ziel
door een zware boor
allemaal straffen en
ik weet niet waarvoor
misschien omdat ik
geen deugden scoor
en dat is waaraan
ik me stoor.
Het verleden achter
mijn rug die ik
al lange tijd wegschoor
maar stiekem leeft
het in mijn rijm en
mijn zielig metafoor
waar was de liefde
waar was ze
toen ik mezelf verloor...

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Verwijderde gebruiker

Geplaatst op

Over dit gedicht

Mensen in dezelfde omgeving leven elk in een andere wereld

Geef uw waardering

Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Leven Verdriet

Reacties op ‘Stigmata’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Stigmata