Wie gluurt daar door het sleutelgat

Wie gluurt daar door het sleutelgat
wie heeft er mijn beha gejat
ik sta hier poedelnaakt te kijk
want ook mijn slipje ben ik kwijt

Heb zelfs geen handdoek om te schuilen
van puur ellende moet ik huilen
de tranen stromen langs mijn wangen
en worden in mijn poes gevangen

Ik pluk wat traantjes weg van onder en dan gebeurt zowaar een wonder
mijn poesje wordt nu drijvend nat gaat onder in een hemels bad

Golven deinen op en neer ebben weg en komen weer
een open schelp komt aangevaren waarin Venus zich laat openbaren

Ze baadt zich in een schitterend licht
dat langzaam dooft, de schelp gaat dicht
de golven komen tot bedaren
de schelp gaat onder in de baren

Ik slaak een zucht en veeg een traan
en voel me helemaal voldaan
ik heb dit nooit voordien gehad
dacht zelfs “mijn poes da’s vast een kat”
dus dank je dierbaar sleutelgat