In Oorlog,
Wanneer de dag aanbreekt verschijnt mijn lach,
De gedachten naar ''vanavond'' lijken jaren bij me vandaag,
Het moment dat ik mijn kamer uit stap ben ik op mijn hoede,
Gewapend met leugens ga ik weer een dag tegemoet.
Mensen denken dat ik zo eerlijk ben, dat ik zo goed mezelf ben,
Mensen denken dat het allemaal maar van zelf gaat bij mij,
Mensen denken dat ze me kennen,
Mensen denken niet verder na voordat ze iets zeggen.
Ze weten alleen niet wat er achter die ''lach'' schuilgaat,
Ze weten niks van de oorlog in mijn lichaam, hoofd en hart,
Ze weten niet dat ik al jaren lang zwijgend in mijn eentje vecht,
Ze weten niet dat ik kapot ben en zo niet verder kan.
Ik maakte een verkeerde keuze, jaren geleden
Ik maakte de fout om dit verdriet alleen te verwerken,
Ik maakte de fout om geen hulp te halen toen ik het niet meer kon,
Ik maakte de fout om altijd maar voor anderen te kiezen boven mijzelf.
Diep van binnen wist ik altijd al dat ik dit niet eeuwig vol houden zou,
Diep van binnen voelde ik dat ik uitgeput was van mijn gevecht,
Diep van binnen wist ik dat ik NU hulp moest halen,
Diep van binnen wist ik dat ik verloren was...
Ingezonden door
Geplaatst op
19-11-2015
Over dit gedicht
Over iemand die ooit een foute keuze maakte en daardoor een verloren oorlog met zich zelf begon.
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Jezelf Oorlog Opgeven Verdriet Verliezen ZwijgenReacties op ‘In Oorlog,’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!