vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Verloren woorden
Ik kijk in de spiegel
Vol zelfverzekerdheid
Ik spreek de woorden uit
De woorden die niet te horen zijn
In mijn hoofd zo duidelijk en luid
"Jij en ik zijn niet meer één"
Jij bent de taal die ik nog kan lezen
Maar niet de taal die ik vloeiend spreek
Ik kan geen woord meer uitbrengen
Vrezend dat ik mezelf breek
Jij bent de spiegel nu
Ik sta voor jou met ondoordringbare lippen
De woorden voor altijd opgeborgen
De stilte zal echter wegglippen
- Carpósa
Reacties op ‘Verloren woorden’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!