heel mijn wezen

vanbinnen voel ik verdriet
van buiten zie je dit niet
lachend sla ik me door het leven
al denk ik soms wel eens even
wanneer kan ik mezelf zijn
met mijn verdriet en pijn

met heel mijn wezen
blijf ik dan toch vrezen
dat jij mij niet zult begrijpen
bij die gedachte voel ik het knijpen
van mijn keel en mijn hart
voel ik me totaal verward

zou het gewoon mijn angst zijn
om het voelen van mijn werkelijke pijn
zou de angst om het loslaten
me nu beletten om te praten
knijpt dat in mijn keel en mijn hart
de angst voor een nieuwe start

zal het wel een nieuwe start zijn
het loslaten van verdriet en pijn
wat mijn therapeut heeft beloofd
dat maalt nu door mijn hoofd

met heel mijn wezen
voel ik het vrezen
van het niet begrepen zijn
als ik spreek over mijn pijn
dan wil ik het liever gewoon bewaren
om er nog eens naar te staren

ach weet je wat het is
er is gewoon niets mis
als ik het nu met rust laat
het met mezelf bepraat
dan voel ik in heel mijn wezen
dat ik niet hoef te vrezen

Marill
16-11-2015