vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Eenzaamheidstraat
De kleine jongen op de stoeprand
in de Eenzaamheidstraat
kijkt om zich heen en
stelt monsters vast.
Die geen namen hebben
waarvan de namen ook niet
gevraagd moeten worden
waarvan de namen
onbelangrijk zijn.
Hij kent geen namen
enkel zijn eigen naam
van twee letters en een sombere klank.
Witte duiven met liefdesvlekken
wankelen verloren op het verder opliggende plein.
Duiven met gesloten ogen
blind in de liefde
duiven met gesloten ogen
en gebroken vleugels.

Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
14-11-2015
Over dit gedicht
De eenzaamheid is een stille storm die al onze dode takken afbreekt
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Eenzaamheid LiefdeReacties op ‘Eenzaamheidstraat’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!