vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Zijn laatste vacht
bevroren kraken dennen
wortelend in permafrost
nog is er geen ontdooien
ik voel je kou
droom witte vachten bij
het grijsblauw van je blik
in ogen die
de verte weten in
het sneeuwblinde vergeten
het universum kruisen
in vertwijfeld zoeken naar
wat noorderlicht als tegenwicht
nog lacht de poolbeer
in zijn laatste vacht onwetend
welk vreselijk lot hem wacht
kruiend ijs brengt
smeltend de subtropen
dramatisch eerder dan wij hoopten
wil melker
14/11/2015
www.wilmelkerrafels.deds.nl

Ingezonden door
Geplaatst op
14-11-2015
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Klimaat OpwarmingaardeReacties op ‘Zijn laatste vacht’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!