1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Het tijdloos kunstgebit

Jan, de oude lag neer om nooit meer op te staan,
met zijn zoon, de jonge daar naast gezeten,
en sprak daar zuinig op zijn laatste woorden:
‘Jan, weet wat ik zo pas nog hoorde.’

‘Dat van die eeuwige rust is allemaal gelogen,
die rokkendragers hebben ons al die tijd bedrogen
Het is één grote poppenkast, een kermis zooi
om je te laten werken als kapitalistenprooi’

Waarop Jan grof in de mond tot zijn vader zei:
‘Pa, dat weet ik en neem maar aan van mij
of je door de hond of de kat wordt gebeten
werken moet je toch voor veel meer dan je vreten’.
Toen zuchtte oude Jan zijn laatste woorden:‘Jan
o, Jan, ik zal daar boven lijntrekken wat ik kan’.

(met dank aan A.C.W.Staring)

Guido van Geel

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Over dit gedicht

'R.I.P.', zei de erfgenaam en telde zijn ribben na.

Foto's

Geef uw waardering

Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Cartoon Dichter Dood Guidovangeel

Reacties op ‘Het tijdloos kunstgebit’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Het tijdloos kunstgebit