geen plaats meer voor jou

Donker haar, blauwe ogen je keek me aan.
onbewogen en ik zei zacht: het is nu tijd om naar huis te gaan
hand in hand, zonder woorden ik voelde mij zo verloren.
kon ik maar voor heel even joun hart verstaan.
waarom is deze wereld eenzaam en koud?
is op deze aarde geen plaats meer voor jou?
na de strijd, kwam er vrede
en soms hielp god voor heel even
want er was vaak een reden om door te gaan..
toch ben jij hier gekomen zo heel alleen
zonder dromen, en ik dacht
het is nu goed om naar huis te gaan..
Waarom is deze wereld eenzaam en koud
is op deze aarde geen plaats meer voor jou..