vorige gedicht
vorige gedicht
hebzucht
Mijn ogen kijken vol verbazing.
hoe wij mensen alles om ons hen vernietigen.
Ik kijk voorbij het geld en materiaal wat we niet nodig hebben.
Goor is de smaak van de hebzucht van de mens.
Er kleeft een soort donkere ranzige smaak aan.
Wanneer men alles heeft en toch zoekt naar meer.
Zou er ooit een moment komen.
Dat we door hebben dat we onze ego eens wat moeten opheffen.
Voor dat we de aarde helemaal leeg gezogen hebben.
En onze eigen ego ons vernietigt en er niks meer overblijft.
(c)TFJ Kuipers
Bron:http://luiehond69.blogspot.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
03-11-2015
Foto's
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Hebzucht Liefde VernielingReacties op ‘hebzucht’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!