Aan de realisten

Uit, 'Het absurdistisch Universum'

Op de dag dat zij uit de zekerheid ontwaken
slaat de vlam in de vergeten frituur
want het is toch de maag voor zijn ingewanden
die de zinvolste vraag dagelijks dicteert

Zaten zij niet op schoot van de kanselspreker
met zijn diep calvinistisch ongeloof
en begrepen zij daar niets van het spel
van een lang leven en een dolle dood

Liggen zij ooit diep in hun overtuigde put
steekt hen misschien het hoge licht in de ogen
rond de koppen die daar boven om de rand
schateren van het holle alsmaar lachen.

Guido van Geel