Blinde wegen
Op weg naar een land
waarvan zij enkel gehoord
hebben en zagen liggen
op een blinde wereldkaart.
Wie heeft er nu gedacht
dat dit alles zo ging veranderen...
Dat zij hun huisnummer
niet meer herkennen
tussen al het puin.
De regen valt uit de grijze lucht
als waanzinnige tranen.
Mensen kijken mekaar voor de laatste keer aan
terwijl hun hart onbewust afscheid neemt.
Verplegers verzorgen hen
maar ze stralen de liefde niet uit
zoals hun dierbare ma's.
Waar liggen hun uit het hoofd geleerde
schoolboeken geschreven in een taal
die ze foutloos kennen.
Op weg naar kampen
op onbekende wegen.
Tekens op borden
die vreemd voor hun zijn.
Zoekend naar veiligheid
naar rustige grond
waar de stenen blijven liggen
en kogels niet bestaan.
Waar meningen niet geschreeuwd
moeten worden en liefde mag leven.
Op vlucht naar een land
waarvan zij enkel gehoord
hebben en zagen liggen
op een blinde wereldkaart...
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
27-10-2015
Over dit gedicht
Poëziewedstrijd Karel Jonckheere 2016 gepubliceerd in gedichtenbundel
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
VluchtelingenReacties op ‘Blinde wegen ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!