Herfst
De harde wind waait door de takken van de bomen.
Oude bladeren vallen dwarrelend op de grond.
Ze liggen daar weg te rotten en je vraagt je af.
Wat toch het nut is van dat groeien.
Als het allemaal van korte duur is.
Daar liggen ze, er is geen ontkomen aan.
Ieder blaadje zal uiteindelijk vallen.
De warme kleuren van al die stervende bladeren.
De takken van ooit die prachtige boom zijn leeg.
De boom gaat rusten.
Op de grond vormt zich nieuw leven.
De bodem leeft en al wat was is nu de voeding.
Voor alles wat nog komt straks in de lente.
Dan denk je niet meer aan die dode bladeren.
Die zijn dan verleden tijd.
Het heeft geen zin om dan nog terug te denken.
Aan hoe het was toen al die bladeren stierven.
Het gaat immers om de nieuwe jonge blaadjes.
Die straks in de lente weer aan die oude takken groeien.
De oude blaadjes hebben hun werk gedaan.
De vraag wat is de zin van het leven.
Als het toch allemaal maar tijdelijk is.
Denk dan eens terug aan die oude bladeren.
Die plaats gingen maken voor nieuw leven.
Zonder al die oude blaadjes, had het nieuwe niet bestaan.
Ingezonden door
Geplaatst op
20-10-2015
Over dit gedicht
Ik heb dit geschreven zonder gebruik te maken rijmwoorden. De herfst en lente zijn in mijn beleving met elkaar verbonden. Het één kan niet zonder de ander.
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Herfst LevenReacties op ‘Herfst’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!